Σκέψεις στο… Μεσοδιάστημα! Κριτική της Αθηνάς Ν. Μαλαπάνη, Κλασικής Φιλολόγου – Συγγραφέα

Η νέα ποιητική συλλογή της Σπυριδούλας Γεωργοκίτσου, Μεσοδιάστημα, αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο πόνημα με καλογραμμένα ποιήματα εμπνευσμένα από την επικαιρότητα, αλλά και από διαχρονικά ζητήματα και προβληματισμούς.

Το πρώτο ποίημα της συλλογής, Η Τέχνη, είναι ο καλύτερος τρόπος έναρξης του βιβλίου, καθώς προβάλλει την αξία της ποιητικής τέχνης, αλλά και κάθε τέχνης εν γένει. Ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις, η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή και οι δυσκολίες που μπορεί να βιώνει, οι ερωτικές προσδοκίες και η απογοήτευση που μπορεί να προκληθεί, η μοναξιά, η αποξένωση και η αλλοτρίωση των σημερινών ανθρώπων αποτελούν μερικούς από τους βασικότερους θεματικούς άξονες των ποιημάτων.

            Η πλειονότητα των ποιημάτων εμπίπτει στη μοντέρνα ποιητική γραφή, καθώς πρόκειται για ελεύθερη, πεζολογική ως επί το πλείστον ποίηση. Εντούτοις, υπάρχουν και ποιήματα που έχουν οργανωμένη δομή και ομοιοκαταληξία. Η ποιήτρια αρέσκεται στην εξερεύνηση της γλώσσας μέσα από την ποίηση, με αποτέλεσμα να δίνει στις λέξεις, ακόμη και στα πιο μικρά τους μορφήματα, όπως οι προθέσεις, ένα διαφορετικό νόημα.

Έτσι, η ποίηση εκπληρώνει τον βασικό της ρόλο, να αναζωογονεί τις λέξεις και να επαναφέρει τους αρχικούς χυμούς τους. Άλλωστε, η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και η ποίηση, ο καλύτερος τρόπος, το ομορφότερο μέσο για την αναζωογόνησή της!