Πώς να γράψω ένα μυθιστόρημα;

Πώς οργανώνω τη σκέψη μου για να γράψω ένα μυθιστόρημα;

Το μυθιστόρημα αποτελεί ένα πολύπλοκο λογοτεχνικό είδος με πολλούς χαρακτήρες και μεγαλύτερη έκταση. Έτσι, πρέπει να έχω περισσότερο υλικό, περισσότερες ιδέες και διαφορετικό τρόπο χειρισμού τους.

Επιλέγω και αποφασίζω πόσοι και ποιοι θα είναι οι ήρωές μου. Θα έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, συγγενική, φιλική ή ερωτική; Ποια τα χαρακτηριστικά τους, εσωτερικά και εξωτερικά; Ποια θα επιλέξω να παρουσιάσω στο αναγνωστικό μου κοινό και ποια η λειτουργικότητά τους στην εξέλιξη της πλοκής μου;

Στη συνέχεια, οργανώνω το υλικό μου ανά κεφάλαια και όχι ανά παραγράφους, όπως θα έκανα στο διήγημα (βλ. ανωτέρω). Επιλέγω σε κάθε κεφάλαιο το θέμα και τον τίτλο, ο οποίος όμως μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια. Έτσι, δουλεύω κάθε ένα κεφάλαιο ξεχωριστά. Ωστόσο, φροντίζω τα κεφάλαια μεταξύ τους να έχουν λογική ροή και σύνδεση και να μην λειτουργούν ανεξάρτητα. Σε κάθε κεφάλαιο, πρέπει να ξετυλίγεται ένα μέρος της πλοκής. Επιλέγω ποια πρόσωπα θα συμμετέχουν και ποιες θα είναι οι σκέψεις, οι πράξεις και τα κίνητρα που θα αποκαλυφθούν σε κάθε κεφάλαιο και ποια σε επόμενα κεφάλαια.

• Στο τέλος του βιβλίου, ξαναδιαβάζω όλο το υλικό μου και βλέπω σε ποια σημεία πρέπει να αναλύσω κάποιες σκηνές και να προσθέσω κάποιες πληροφορίες και σε ποια σημεία κεφαλαίων πρέπει να αφαιρέσω κάποια πράγματα.

• Πρέπει να προσέχω η ιστορία μου να έχει αρχή, μέση και τέλος τόσο σε κάθε κεφάλαιο όσο και σε όλο το μυθιστόρημα συνολικά.
• Ο ευθύς λόγος και ο διάλογος (μίμηση) προσδίδουν αμεσότητα και παραστατικότητα στο κείμενο.
• Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση προσδίδει έναν προσωπικό και εξομολογητικό τόνο στο κείμενο.
• Η τριτοπρόσωπη αφήγηση δίνει την εντύπωση του παντογνώστη αφηγητή και προβάλλει πολλές πληροφορίες στο κοινό. Συνήθως χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να λύσουμε το μυστήριο της ιστορίας και να αποκαλύψουμε όλα όσα συμβαίνουν συνθέτοντας τα «κομμάτια του παζλ», δηλαδή όλα τα στοιχεία που έχουμε παρουσιάσει ανωτέρω στην πλοκή.
• Μπορώ να ξεκινήσω από την αρχή της ιστορίας ή από το τέλος και να κάνω αναδρομή στο παρελθόν (flash-back). Και οι δύο τεχνικές είναι αποδεκτές. Εξαρτάται κάθε φορά τι θέλω να κάνω και πώς θέλω να διαχειριστώ το υλικό μου.