Οδηγίες συγγραφής παραμυθιού, Αθηνά Μαλαπάνη

ΜΑΘΗΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ - ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΑΘΗΝΑ Ν. ΜΑΛΑΠΑΝΗ, Ma ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ ΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΤΙΛ/ΥΦΟΣ

Μεταξύ 8 Αυγούστου και 24 Αυγούστου 1882, ο Φρίντριχ Νίτσε έθεσε δέκα στιλιστικούς κανόνες γραφής σε μια σειρά επιστολών προς την ρωσικής καταγωγής συγγραφέα, διανοούμενη και ψυχαναλύτρια Lou Andreas-Salomé, την πρώτη γυναίκα ψυχαναλύτρια, που αλληλογραφούσε με τον Φρόιντ για την ανθρώπινη φύση.
1. Η πρωταρχική ανάγκη είναι η ζωή: το στιλ πρέπει να ζει.
2. Το στιλ πρέπει να ταιριάζει στο συγκεκριμένο άτομο με το οποίο θέλετε να επικοινωνήσετε. (Ο νόμος της αμοιβαίας σχέσης).
3. Αρχικά, πρέπει να προσδιορίσετε με ακρίβεια «τι θέλω να πω και να παρουσιάσω», προτού μπορέσετε να γράψετε. Η γραφή πρέπει να είναι μίμηση.
4. Επειδή ο συγγραφέας δεν διαθέτει πολλά από τα μέσα του ομιλητή, πρέπει γενικά να έχει ως μοντέλο ένα πολύ εκφραστικό είδος παρουσίασης της ανάγκης, αλλιώς το γραπτό αντίγραφο θα φαίνεται πολύ πιο χλωμό.
5. Ο πλούτος της ζωής αποκαλύπτεται μέσα από έναν πλούτο χειρονομιών. Πρέπει να μάθεις να αισθάνεσαι τα πάντα – τη διάρκεια και την καθυστέρηση των προτάσεων, τις στίξεις, την επιλογή των λέξεων, την παύση, τη σειρά των επιχειρημάτων – σαν χειρονομίες.
6. Προσοχή στις περιόδους! Μόνο όσοι μπορούν να κρατούν για πολλή ώρα την αναπνοή τους ενώ μιλούν δικαιούνται πολλές περιόδους. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η περίοδος είναι θέμα στοργής. Αποφεύγουμε τις μακροσκελείς προτάσεις/περιόδους ώστε να μην κουράζονται οι αναγνώστες, ειδικά αν πρόκειται για μικρά παιδιά.
7. Το στιλ πρέπει να αποδεικνύει ότι πιστεύει κανείς σε μια ιδέα. Όχι μόνο ότι την σκέφτεται αλλά και ότι την αισθάνεται.
8. Προσπαθούμε να έχουμε ξεκάθαρες ιδέες.
9. Η στρατηγική από την πλευρά του καλού πεζογράφου συνίσταται στην επιλογή των κατάλληλων μέσων.
10. Είναι πολύ έξυπνο να αφήνουμε μόνο του τον αναγνώστη να προφέρει την απόλυτη πεμπτουσία της σοφίας μας.

Βήματα για τη συγγραφή παραμυθιού
Ένας ενήλικας για να γράψει ένα παραμύθι επιβάλλεται να γίνει παιδί. Να θυμηθεί την παιδική του ηλικία, τους φόβους του, τις ανησυχίες του, τις σκέψεις του, το πόσο πόνεσε όταν είχε χτυπήσει το γόνατό του, τη χαρά του όταν έκαν ένα ν καινούργιο φίλο/ μια καινούργια φίλη, την υπερηφάνεια των γονιών του όταν κατάφερε κάτι σημαντικό, αλλά και πόσο έκλαψε όταν το κορόιδεψαν τα άλλα παιδιά για κάποιον λόγο ή δυσάρεστο περιστατικό. Γενικότερα, πρέπει να φέρει στον νου του ευχάριστες, αλλά και δυσάρεστες εμπειρίες για να καταφέρει να χτίσει μια ιστορία. Ένας ενήλικας πρέπει να μπει για λίγο σε μέρη που έχει ξεχάσει για αρκετά χρόνια. Εάν δεν το κάνει αυτό κι απλά γράψει κάτι φανταστικό, τότε έρχεται η σκληρή κριτική των παιδιών. Είναι το πρώτο βιβλίο που θα πιάσει στα χέρια του, γι' αυτόν τον λόγο, ο συγγραφέας παιδικών παραμυθιών φέρει μεγάλη ευθύνη έτσι ώστε να το μαγέψει και να το διδάξει, αλλά και γενικότερα να καταφέρει να καλλιεργήσει στο παιδί τη φιλαναγνωσία.

Πριν ξεκινήσουμε τη συγγραφή ενός παραμυθιού ή παιδικού/εφηβικού βιβλίου οφείλεις να γνωρίσεις ποιος είναι ο κόσμος της παιδικής/εφηβικής λογοτεχνίας και του παραμυθιού. Πρέπει επίσης να αποφασίσουμε πόσο μεγάλο πρέπει να είναι (ή να μην είναι) το βιβλίο σου, αλλά και σε ποια ηλικία επιδιώκουμε να το απευθύνουμε. Άρα, η έκταση και η ηλικία αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που πρέπει να λάβει υπόψη του κάθε συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, καθώς οι ανάγκες και οι απαιτήσεις συγγραφής είναι πολύ διαφορετικές ανάλογα με την επιλογή κάθε συγγραφέα.

Τα παραμύθια και τα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά έχουν αναπόφευκτα δύο κατηγορίες αναγνωστών: τους ενήλικες (γονείς, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, αλλά κυρίως της προσχολικής αγωγής και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή του δημοτικού, εκδότες, βιβλιοπώληδες) που επιλέγουν και εγκρίνουν ένα παραμύθι για τα παιδιά και φυσικά, τα ίδια τα παιδιά. Γι' αυτό οφείλουμε να γνωρίζουμε τουλάχιστον τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε αναγνωστικής ομάδας, δηλαδή και για τους ενήλικες αναγνώστες, αλλά και για τα παιδιά.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται η δομή του παραμυθιού. Πρέπει το χτίσιμο της υπόθεσης να είναι ορθό, να μην υπάρχουν ασάφειες ή πράγματα και σημεία που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Ειδικά στην παιδική λογοτεχνία, πρέπει όλα να είναι σαφή και ξεκάθαρα.

Βασικό στοιχείο αποτελεί η επιλογή, η διαμόρφωση των ηρώων. Χρειάζονται αξέχαστοι ήρωες (Πρωταγωνιστές & Δευτερεύοντες Ρόλους) για τα παραμύθια και τα παιδικά βιβλία. Οι ήρωες πρέπει να έχουν μια διεξοδική περιγραφή τόσο ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση όσο και ως προς τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους.

Επίσης, βασικό στοιχείο αποτελεί και το κατάλληλο θέμα για το μη λογοτεχνικό βιβλίο σου για παιδιά. Αυτή η επιλογή πρέπει να γίνει τόσο μέσα από την προοπτική ενός παιδιού όσο και μέσα από τα προσωπικά ενδιαφέροντα, τις γνώσεις και τις εμπειρίες του κάθε συγγραφέα. Βοηθητικό είναι για κάθε συγγραφέα παραμυθιών και παιδικών λογοτεχνικών βιβλίων είναι να δει και να ενημερωθεί για τη διδακτέα ύλη στην εκάστοτε σχολική βαθμίδα όπου υπάγεται το κοινό των παιδιών που απευθύνεται ώστε να εμπνευστεί από όλα όσα διδάσκονται. Έτσι, το βιβλίο θα είναι πιο κοντά στα ενδιαφέρονται και ίσως τις ανάγκες του παιδιού.

Απαραίτητη επίσης είναι και η επιμέλεια περιεχομένου από έναν επαγγελματία, πτυχιούχο φιλόλογο.

Βασικό πλεονέκτημα του κάθε συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας είναι η φαντασία. Η Φαντασία ξυπνά με τη μουσική. Είναι γνωστό ότι η μουσική επηρεάζει τον εγκέφαλό μας όσο τίποτα άλλο, οπότε μπορεί η επαφή σας με τη μουσική -ή και με παιδικά τραγούδια- να σας κάνει να εμπνευστείτε και να γράψετε ένα παραμύθι ή παιδικό βιβλίο. Επιπλέον, ενδιαφέρουσες ταινίες και εικόνες (από το διαδίκτυο) μπορούν να πυροδοτήσουν τη φαντασία κάθε συγγραφέα.
Η συζήτηση με το παιδί σας (ή ένα παιδί στο περιβάλλον σας γενικά) μπορεί να σας βοηθήσει τη φαντασία μας. Με κύριες ερωτήσεις, το ίδιο το παιδί θα απαντήσει τι και πώς πρέπει να συμβεί στο παραμύθι. Η σύνθεση ενός παραμυθιού με παιδιά είναι διασκεδαστική και εκπαιδευτική. Άλλωστε, έχουν την πιο ενδιαφέρουσα και ζωντανή φαντασία! Απελευθερώστε τη φαντασία σας και δώστε ζωή!
Βασική πηγή έμπνευσης και φαντασίας μπορεί να αποτελεί και η φύση, η υπαίθρια αναψυχή. Η επαφή με τη φύση ακόμη και μέσα από μια διαδρομή, μια βόλτα στο πάρκο ή στην παραλία ή μια μικρή εκδρομή μπορεί να μας εμπνεύσει.
Μπορείτε επίσης να ξυπνήσετε έμπνευση μέσω διαλογισμού. Ο διαλογισμός είναι χαλάρωση του σώματος για να «απελευθερώσετε» και να ελέγξετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας. Κατά τη διάρκεια και μετά από διαλογισμούς, γεννιούνται ευγενικές και ευγενικές ιστορίες.
Ειδικά για τους συγγραφείς παιδικών βιβλίων και παραμυθιών, είναι χρήσιμο να δίνουμε ψυχή και ζωή στο άψυχο. Π.χ. μπορούμε να φανταστούμε ότι η πόρτα ή κάποιο λουλούδι ή φυτό είναι ζωντανός οργανισμός και προσωποποιείται, αφομοιώνει ανθρώπινες ιδιότητες και συμπεριφορές (π.χ. ομιλία, συναισθήματα).
Απαραίτητη προϋπόθεση για το οργανωμένο γράψιμο και κατά συνέπεια και το οργανωμένο κείμενο είναι το σχεδιάγραμμα! Επονήστε το σχέδιο του μελλοντικού παραμυθιού σας, δηλαδή, προετοιμαστείτε εκ των προτέρων. Σκεφτείτε τι ή ποιον θα αφορά η ιστορία σας. Τι ακριβώς θέλετε να μεταφέρετε στον ακροατή. Γράψτε ένα σχέδιο. Το σχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει: Η αρχή της ιστορίας (Πού; Ποιος; Πότε;) Εμφάνιση (Τι συνέβη; Σύγκρουση, πρόβλημα) Ξεπερνώντας τις δυσκολίες (επίλυση γρίφων, αναζήτηση εξόδου από την κατάσταση) Αποτέλεσμα (επιστροφή ή άλλη ολοκλήρωση του παραμυθιού)

Τα υλικά του παραμυθιού
Ένας κεντρικός ήρωας (Ποιος;)
Καθορισμός τόπου (Πού;): Μπορεί ο τόπος να είναι συγκεκριμένος, φανταστικός ή αφηρημένος (άγνωστος - τοπική αοριστία)
Χρόνος δοσμένος συνήθως, μια φορά κι έναν καιρό (Πότε;): Η χρονική αοριστία αποτελεί χαρακτηριστικό του παραμυθιού.
Ο στόχος του ήρωα - Τι θέλει να πετύχει
Εμπόδιο/ Εμπόδια που συναντά ~ Περιπέτεια ~ Ποιος στέκεται εμπόδιο στην επίτευξη του στόχου του (Ανταγωνιστής;): Συχνά οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ο ήρωας είναι τρεις. Συχνά αντιστοιχούν και σε ισάριθμα μαγικά αντικείμενα που βοηθούν στο ξεπέρασμα της δυσκολίας. Οι δυσκολίες όμως αναγκάζουν τον ήρωα να εξελιχθεί, να ωριμάσει αφού για να καταφέρει χρειάζεται να επιστρατεύσει και ευφυΐα και γενναιότητα.
Σύμμαχοι: Οι σύμμαχοί είναι πρόσωπα, όπως η καλή νεράιδα ή πράγματα όπως μαγικά αντικείμενα, ραβδάκια, μαγικές λέξεις, κλπ.) (Βοηθός/Βοηθοί)

Η δομή του παραμυθιού
Ισορροπία κατάστασης του ήρωα
Πρόβλημα/στόχος του ήρωα να πετύχει κάτι/αποστολή
Δυσκολίες (μία ή περισσότερες)
Λύση, αίσιο τέλος (κάθαρση)

Βασικές λειτουργίες που μπορούν να υπάρξουν στο παραμύθι:
Απουσία: το μέλος της οικογένειας αφήνει την ασφάλεια του σπιτιού. Συνήθως είναι ο ήρωας ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας που ο ήρωας θα θελήσει να σώσει. Η διαίρεση της οικογένειας εισάγει μια αρχική ένταση στην πλοκή της ιστορίας. Ο ήρωας μπορεί επίσης να συστήνεται εδώ, κυρίως ως ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Απαγόρευση: Μια απαγόρευση απευθύνεται στον ήρωα («μην πας εκεί», «μην το κάνεις αυτό»). Ο ήρωας προειδοποιείται να μην κάνει μία πράξη.
Παραβίαση της απαγόρευσης: Η απαγόρευση παραβιάζεται (τότε μπαίνει ο κακός στο παραμύθι). Αυτό αποδεικνύει γενικά ότι ήταν μια κακή κίνηση και ο κακός μπαίνει στην ιστορία, παρόλο που μπορεί να μην αντιπαρατίθεται ιδιαίτερα με τον ήρωα. Μάλλον υπάρχουν ως παρουσίες που παραμονεύουν ή ίσως επιτίθενται στην οικογένεια, ενώ ο ήρωας απουσιάζει.
Αναγνώριση: Ο κακός κάνει μια προσπάθεια αναγνώρισης (είτε ψάχνει να βρει παιδιά/κοσμήματα κλπ. ή το θύμα ρωτάει τον κακό). Ο κακός (συνήθως μεταμφιεσμένος) κάνει μεγάλη προσπάθεια να βρει τις πληροφορίες που αναζητά, όπως όταν αναζητά κάτι πολύτιμο ή προσπαθεί να αιχμαλωτίσει κάποιον. Μπορεί να μιλάει σ’ ένα μέλος της οικογένειας το οποίο πολύ αθώα αποκαλύπτει τις πληροφορίες. Μπορεί, επίσης, να ψάχνουν τον ήρωα, ίσως γνωρίζοντας ήδη ότι ο ήρωας έχει ειδικές ιδιότητες.
Μεταβίβαση: Ο κακός λαμβάνει τις πληροφορίες για το θύμα. Η αναζήτησή του τώρα έχει ολοκληρωθεί και αυτός/-ή λαμβάνει πληροφορίες για το θύμα ή τον ήρωα. Μπορεί να λάβει και άλλου είδους πληροφορίες, όπως ένα χάρτη ή την τοποθεσία ενός θησαυρού.
Εξαπάτηση: Ο κακός προσπαθεί να παραπλανήσει το θύμα, ώστε να κατακτήσει αυτό ή τα υπάρχοντά του (εξαπάτηση: ο κακός είναι μεταμφιεσμένος, προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του θύματος). Ο κακός πιέζει περισσότερο, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που έχει λάβει ώστε να εξαπατήσει με κάποιον τρόπο τον ήρωα ή το θύμα, ίσως μεταμφιεσμένος. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αιχμαλωσία του θύματος, το να δώσει ο ήρωας κάτι στον κακό ή να τον πείσει ότι ο κακός είναι στην πραγματικότητα φίλος και αξίζει η συνεργασία μαζί του.
Συνεργεία: Το θύμα έχοντας παραπλανηθεί, βοηθάει τον εχθρό. Η εξαπάτηση του κακού πιάνει και ο ήρωας ή το θύμα αφελώς δρουν μ’ ένα τρόπο που εξυπηρετεί τον κακό. Αυτό μπορεί να ποικίλλει από το να παρέχουν στον κακό κάποιο αντικείμενο (ένα χάρτη ή ένα μαγικό όπλο) μέχρι να συνεργούν ενάντια καλών ανθρώπων (ίσως ο κακός τους έχει πείσει ότι οι καλοί άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα κακοί).
Αχρειότητα ή στέρηση: Ο κακός προκαλεί κακό/τραυματισμό σ’ ένα μέλος της οικογένειας (απαγωγή, κλοπή ενός μαγικού αντικειμένου, καταστροφή της σοδειάς, λεηλασία διάφορων μορφών, προκαλεί εξαφάνιση, αποβάλλει κάποιον, κάνει μαγικά σε κάποιον, αντικαθιστά κάποιο παιδιά, προχωρά σε δολοφονίες, φυλακίζει κάποιον, απειλεί με γάμο, προχωρά σε νυχτερινά βασανιστήρια). Εναλλακτικά, το μέλος της οικογένειας παρουσιάζει έλλειψη σε κάτι ή επιθυμεί κάτι (ένα μαγικό φίλτρο).
Μεσολάβηση: Μια ατυχία ή έλλειψη γίνεται γνωστή (ο ήρωας ανταποκρίνεται, ακούει την έκκληση για βοήθεια ή, αν ο ήρωας είναι μακριά, απελευθερώνεται από τη φυλάκισή του κι επιστρέφει). Ο ήρωας τώρα ανακαλύπτει τις αχρειότητες και τη στέρηση, βλέποντας μάλλον την καταστροφή της οικογένειας ή της κοινωνίας ή ενώ βρίσκεται σε μια κατάσταση ψυχικής οδύνης και δυστυχίας.
Η αρχή της αντίδρασης: Ο ήρωας τώρα αποφασίζει να δράσει μ’ έναν τρόπο που θα λύσει την στέρηση, για παράδειγμα να βρει το μαγικό αντικείμενο, σώζοντας τους αιχμαλώτους ή νικώντας τον κακό. Είναι ένα καθοριστικό σημείο για τον ήρωα, αφού αυτή είναι η απόφαση που διαμορφώνει τις επόμενες ενέργειες και που ο συνηθισμένος αυτός άνθρωπος φέρεται σαν ήρωας. Αναχώρηση: Ο ήρωας φεύγει από το σπίτι.
Η πρώτη λειτουργία του δότη: Ο ήρωας δοκιμάζεται, ανακρίνεται, τίθεται θύμα επίθεσης προετοιμάζοντας το έδαφος για να λάβει έτσι ένα μαγικό αντικείμενο ή ένα βοηθό (τον δότη). Η αντίδραση του ήρωα: Ο ήρωας αντιδρά στις δράσεις του μελλοντικού δότη (αντιστέκεται/αποτυγχάνει στις δοκιμασίες, απελευθερώνει αιχμαλώτους, συμφιλιώνει αντιπάλους, υπηρετεί, χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του αντιπάλου εναντίον του). Λήψη του μαγικού αντικειμένου: Ο ήρωας αποκτά τη μαγικό αντικείμενο και το χρησιμοποιεί (του έρχεται άμεσα, το αγοράζει, ξέρει την τοποθεσία του, το ετοιμάζει, εμφανίζεται αυθόρμητα, το τρώει/το πίνει, τον βοηθούν άλλοι χαρακτήρες). Καθοδήγηση: Ο ήρωας μεταφέρεται, μεταβιβάζεται ή οδηγείται στα μέρη που αναζητά. Μάχη: Ο ήρωας και ο κακός παλεύουν μεταξύ τους. Μαρκάρισμα: Ο ήρωας στιγματίζεται (τραυματίζεται ή σημαδεύεται, λαμβάνει ένα δαχτυλίδι ή ένα μαντήλι)
Νίκη: Ο κακός ηττάται (σκοτώνεται στη μάχη, ενώ κοιμάται ή εξορίζεται).
Εκκαθάριση: Η αρχική στέρηση καλύπτεται (το αντικείμενο αναζήτησης διανέμεται, το ξόρκι λύνεται, τα νεκρά πρόσωπα ανασταίνονται, οι αιχμάλωτοι ελευθερώνονται). Επιστροφή: Ο ήρωας επιστρέφει. Καταδίωξη: Ο ήρωας διώκεται (ο διώκτης προσπαθεί να σκοτώσει, να φάει ή να υποτιμήσει τον ήρωα).
Διάσωση: Ο ήρωας σώζεται από την καταδίωξη (τα εμπόδια καθυστερούν τον διώκτη, ο ήρωας κρύβεται, μεταμορφώνεται)
Αγνώριστη άφιξη: Ο ήρωας αγνώριστος επιστρέφει σπίτι ή σε κάποια άλλη χώρα. Αβάσιμοι ισχυρισμοί: Ένας ψεύτικος ήρωας παρουσιάζεται με αβάσιμους ισχυρισμούς. Δύσκολη δοκιμασία: Μια δύσκολη δοκιμασία προτείνεται στον ήρωα (δίκη με μαρτύριο, γρίφοι, δοκιμασία δύναμης ή αντοχής)
Λύση: Η δοκιμασία επιλύεται.
Αναγνώριση: Ο ήρωας αναγνωρίζεται (από κάποιο σημάδι, στίγμα ή από κάποιο αντικείμενο που κατέχει).
Έκθεση: Ο ψεύτικος ήρωας ή ο κακός αποκαλύπτεται.
Μεταμόρφωση: Ο ήρωας αποκτά νέα εμφάνιση (ολοκληρώνεται, ομορφαίνει, ντύνεται με ωραιότερα ρούχα).
Τιμωρία: Ο κακός τιμωρείται. Γάμος: Ο ήρωας παντρεύεται και κάθεται στο θρόνο (επιβραβεύεται/προάγεται). Μερικές φορές, πολλές από αυτές τις λειτουργίες τίθενται σε διαφορετική σειρά, όπως όταν ο ήρωας λαμβάνει κάτι ενώ είναι ακόμα στο σπίτι και η λειτουργία του δότη συμβαίνει νωρίς. Πιο συχνά, μια λειτουργία μπορεί να συμβεί δύο φορές. Στη Δύση πρέπει να επαναληφθεί τρεις φορές.

• Πιθανοί ρόλοι
  Ο κακός – παλεύει ενάντια στον ήρωα
  Ο ανταποκριτής – ο χαρακτήρας που γνωστοποιεί την έλλειψη και στέλνει μακριά τον ήρωα.
  Ο (μαγικός) βοηθός – βοηθάει τον ήρωα στο ζήτημά του
  Η πριγκίπισσα ή το βραβείο και ο πατέρας της – η πριγκίπισσα του αξίζει στην ιστορία, αλλά είναι ανίκανος να την παντρευτεί εξαιτίας κάποιου άδικου κακού, κυρίως του εχθρού του.
  Το ταξίδι του ήρωα τελειώνει συνήθως με το γάμο της πριγκίπισσας, αφού έχει νικήσει τον κακό.
  Ο δότης – προετοιμάζει τον ήρωα ή του δίνει κάποιο μαγικό αντικείμενο.
  Ο ήρωας ή το θύμα ήρωας – αντιδρά με τον δότη, παντρεύεται την πριγκίπισσα.
  Ο ψεύτικος ήρωας – λαμβάνει τα εύσημα για τις πράξεις του ήρωα ή προσπαθεί να παντρευτεί την πριγκίπισσα.