Η συμβολή των Καλών Τέχνων στην αντιμετώπιση του «εγκλεισμού»: Η περίπτωση της ποίησης, του Αριστείδη Ρούνη

Το Α’ τρίμηνο 2020, το οποίο αφήσαμε πλέον πίσω, επεφύλασσε στη διεθνή κοινότητα ένα απρόβλεπτο περιστατικό. Και δεν είναι άλλο, από τη σοβαρή απειλή στην ανθρώπινη ασφάλεια υγείας από τη διάδοση του νέου κορωνοϊού, που αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Για την αντιμετώπιση του, διάφορα ουσιαστικά προληπτικά μέτρα έχουν ληφθεί από τις κατά τόπους κυβερνήσεις των κρατών της γης, όπου παρατηρήθηκαν ασθενείς θετικοί στον νέο ιό. Ένα από αυτά τα μέτρα είναι η απαγόρευση ελεύθερης κυκλοφορίας εκτός οικίας, πλην τεκμηριωμένης αιτιολόγησης, όπως επί παραδείγματει η αγορά ειδών πρώτης ανάγκης. Για την μείωση ή ακόμα και την εξάλειψη των επιπτώσεων του «εγκλεισμού», πληθώρα πνευματικών διεργασιών, που εμπίπτουν στην κατηγορία των περίφημων «Καλών Τεχνών», μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία του ανθρώπου. Μέσα από αυτές τις διανοητικές διεργασίες, οι άνθρωποι δύνανται να αποτυπώσουν τις ιδέες και το όραμα τους και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Ένας από τους τρόπους εκμετάλλευσης αυτών των λειτουργιών, δύναται να καταστεί η ποίηση, που αποτελεί έναν πατροπαράδοτο τρόπο έκφρασης της ανθρώπινης ψυχολογικής κατάστασης αρνητικής ή θετικής, της χαράς ή της λύπης του ατόμου. Έτσι, μπορεί ο άνθρωπος να περάσει όμορφα τον ελεύθερο χρόνο της ημέρας, δημιουργώντας μια γραπτή σύνθεση, που θα του προσδώσει την επιβεβαίωση της προσπάθειας του. Αυτή η κατηγορία, της γνωστής ως «δημιουργική γραφή», βοηθά τον άνθρωπο να αποκρυσταλλώσει την ψυχολογική κατάσταση του στο χαρτί. Μπορεί να εντρυφήσει πάνω στο γραπτό του, να αποδώσει ένα όνειρο του ή ένα στόχο. Αυτή η εξάσκηση, στη δημιουργία, δηλαδή, μιας σύνθεσης λέξεων μπορεί να αποδειχτεί ένα μαγευτικό ταξίδι, που αξίζει να δοκιμάσουμε εν μέσω περιόδου μιας υγειονομικής κρίσης. Συμπερασματικά, σε αυτή την δύσκολη χρονική περίοδο που βρίσκεται ολάκερη η ανθρωπότητα, είναι «στο χέρι» της καθεμιάς και του καθενός η διαχείριση του προσωπικού χρόνου, ώστε να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και να μην ολισθήσει στην κατάσταση μιζέριας, η οποία ελοχεύει σε απόσταση αναπνοής.