Ανοίγω το βιβλιαράκι μου και αρχίζω τη μεσημεριανή μου ανάγνωση. Είναι η δική μου τεχνική για να χαλαρώνω τα μεσημέρια. Και ξαφνικά, τί να δω;! Η ιστορία παίρνει σάρκα και οστά μπροστά μου, κτίρια, σπίτια, δέντρα και αυτοκίνητα, τα πάντα προβάλλονται τρισδιάστατα! Σα να με βρίσκομαι στον κινηματογράφο! Όλο μου το δωμάτιο μια απέραντη κινηματογραφική οθόνη ή μήπως σκηνή πραγματικότητας; Και ξαφνικά, δύο νέα παιδιά εμπρός μου: έχουν μόλις αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο, μοιάζουν χαρούμενα και υπερήφανα, αλλά τα όνειρά τους είναι διαφορετικά. Καινοτομία και επιχειρηματικό ρίσκο ή μια μίζερη εργασία για την αποταμίευση; Για ώρα ανάγκης, όπως έλεγε και η μαμά μου…