Παύλος Ανδριάς: Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα σύννεφα: "Αυτό το βιβλίο έχει να κάνει με το κατά πόσο μπορούμε να αλλάξουμε "ρότα" και φιλοσοφία ζωής..."

Καλώς ορίσατε στην προσωπική μου ιστοσελίδα, στο Athena Creative Writing Academy!

Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε;                                                                                                                                           

Θεωρώ πως από το Δημοτικό είχα την ανάγκη να πλάθω ιστορίες, να δημιουργώ ήρωες και μαζί τους να παίζω, μιας και ήταν κάτι που με ευχαριστούσε και με βοηθούσε να βλέπω τη ζωή και την κοινωνία με άλλο μάτι. Από μικρός ήθελα ν’ αλλάξω πολλά…

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία-πεζογραφία;                                                                                                     

Είναι κάτι που μου βγήκε αβίαστα, καθώς έχει να κάνει με τον τρόπο έκφρασης και δημιουργίας του λόγου. Αυτά τα είδη αν θέλετε, μου επιτρέπουν να έχω ευθύ λόγο, να περιγράφω και να πλάθω μύθους σκιαγραφώντας χαρακτήρες, πρόσωπα και καταστάσεις, προβάλλοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που επιτρέπουν στον αναγνώστη να ταξιδέψει και να ταυτιστεί με τους ήρωες και τα «πάθη» τους.

Από πού αντλείτε τα ερεθίσματά σας για να γράψετε μια ιστορία;                                                                                                         

Από την καθημερινότητα, τους μύθους και την ιστορία της χώρας μας. Γεγονότα που είναι ικανά να θυμίσουν σε όλους μας αξίες και έννοιες που έχουν χαθεί.

Πώς αποφασίσατε να δώσετε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο σας; Τι σημαίνει για εσάς;                                                                           

Αυτό το βιβλίο έχει να κάνει με τα όσα μπορούν να συμβούν στον καθένα μας στην πορεία της ζωή του, αλλά και το κατά πόσο μπορούμε να αλλάξουμε «ρότα» και φιλοσοφία για τη ζωή, όταν η μοίρα μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα. Όπου «σύννεφο», η ψυχή των ανθρώπων και γι’ αυτό λέω πως είναι αφιερωμένο σε όσους μπορούν και μιλάνε στις ψυχές των άλλων.

Ποια ερεθίσματα σας δόθηκαν για να γράψετε αυτό το βιβλίο, αλλά και προηγούμενα βιβλία σας (αν έχετε);                                       

Όπως προανέφερα, τα ερεθίσματα τα παίρνω μέσα από την καθημερινότητα και τους ανθρώπους που κινούνται γύρω μας. Στο συγκεκριμένο βιβλίο αφορμή στάθηκε η εισαγωγή ενός αγαπημένου μου προσώπου στο νοσοκομείο… και πάνω σ’ αυτό έστησα μια ιστορία γεμάτη αισθήματα, έρωτες, αγάπη, πάθη, λάθη, ενοχές, για τα οποία οι πρωταγωνιστές καλούνται να λογοδοτήσουν και να αναδείξουν σαρκικές και ψυχικές αδυναμίες, ικανές να ανατρέψουν καταστάσεις και να φέρουν στην επιφάνεια κρυμμένα μυστικά που «σοκάρουν». Κάθε ψυχή έχει μέσα της κρυμμένα μονοπάτια και αρκετά ξέφωτα ευτυχίας…

Το βιβλίο σας έχει και αυτοβιογραφικό χαρακτήρα; Δηλαδή υπάρχουν και προσωπικά στοιχεία;                                       

Φυσικά και υπάρχουν. Πως θα μπορούσα να βγάλω πάνω στο χαρτί συναισθήματα, ώστε να είμαι έντιμος απέναντι στον αναγνώστη αν δεν είχα ζήσει κάτι από όλο αυτό. Ξέρετε, με φαντασιώσεις και περιγραφές άλλων, δεν χτίζεται γερό συγγραφικό «οικοδόμημα». Χρειάζονται γερές βάσεις, χρειάζεται η πνοή και η ψυχή του συγγραφέα για να είναι κάτι αληθινό και να αγαπηθεί από τον κόσμο.

Μπορούν τα βιβλία σας να βοηθήσουν τον σημερινό άνθρωπο; Αν ναι, με ποιον τρόπο;                                                                             

Θα πω αυτό που μου είπε πριν λίγες ημέρες μια αναγνώστρια. «Έμαθα να μην κρύβω την αλήθεια και ελευθερώθηκα. Μέσα από τον άνθρωπο που μιλούσε με τα σύννεφα κατάλαβα πόσο απλό είναι να ανακαλύπτεις τα λάθη σου, να κάνεις αυτοκριτική και να νιώθεις καλά».

Συνδυάζετε τη λογοτεχνία με άλλες τέχνες ή εμπνέεστε από αυτές;      

Με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική. Είναι δυο τέχνες που μπορούν να σου δώσουν άφθονο υλικό και μέσα από αυτές να δημιουργήσεις μοναδικά συγγραφικά έργα.

Πιστεύετε ότι οι σημερινοί Έλληνες διαβάζουν βιβλία;                                                                                                                             

Πιστεύω πως ναι, αν και οι αριθμοί μας δηλώνουν άλλα. Το ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται από τους νέους και αυτό είναι αρκετά παρήγορο. Το μόνο που μένει είναι η Πολιτεία να στηρίξει τους Έλληνες συγγραφείς και με ένα δομημένο πλαίσιο να ξαναρχίσουν τα βιβλία να μπαίνουν και πάλι στα σπίτια ως μέσο πολιτισμού.

Ποιες δράσεις πρέπει να γίνουν από διάφορους φορείς (π.χ. οικογένεια, σχολείο- εκπαίδευση) για να αυξηθεί το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων; Δηλαδή, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε τη φιλαναγνωσία;                                         

Αυτό ακριβώς. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες ώστε ο συγγραφέας να έχει πρόσβαση στα σχολεία, να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων όπου εκεί ο «δημιουργός» θα παρουσιάζει το έργο του, δίχως πληρωμένες διαφημίσεις και τρικ. Να υπάρξει κρατική αναγνώριση και να μην γίνεται μικροπολιτική και κριτική από «αυτοβάπτιστους» κριτικούς άνευ παιδείας… Η αναγνώριση να γίνεται εν ζωή και όχι μετά θάνατον.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ως προς τη συγγραφή; Τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε;                                                             

  Δεν σας κρύβω πως μελετώ το επόμενο θέμα που δεν θα είναι άλλο από την αγάπη μου για την Ελλάδα και την καλοπροαίρετη «πονηριά» που έχει μέσα του ο απλός πολίτης… προς όφελος του συνόλου. Θέλω να περάσω το μήνυμα για το πώς γίνεται να σταματήσει πια να πλανάτε πάνω από τα κεφάλια μας το να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» και να γίνουμε ένα.

Σας ευχαριστώ πολύ για την εξαιρετική συνέντευξη και θα ήθελα να ολοκληρώσετε με ένα μότο σας, μια ευχή σας! Ποια είναι;                 

Το καλό θέλει χρόνο. Αυτό που είναι να έρθει, θα έρθει, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Απλά χρειάζεται υπομονή…

Σας ευχαριστώ για την ωραία κουβέντα μας και σας εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο σας.