Θάνος Γιαννούδης, Το αιώνιο καλοκαίρι: Κριτική σε ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα της Αθηνάς Ν. Μαλαπάνη, Φιλολόγου-Συγγραφέα

Το μυθιστόρημα του Θάνου Γιαννούδη, Το αιώνιο καλοκαίρι, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν, αποτελεί ένα πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο έργο που συγχωνεύει πολλές ιστορικές περιόδους συνδυάζοντας και τα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, διατηρώντας παράλληλα έναν ρεαλισμό. Αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να σας πείσουν, ας δούμε το έργο με μια πιο αναλυτική ματιά!

Η υπόθεση έχει πρωταγωνίστρια τη Σόνια Ρετζίλη-Αβαμοπούλου, μια νεαρή κοπέλα γύρω στα 30, η οποία ζει στη Σμύρνη μια συμβατική ζωή. Έχει σπουδάσει, εργάζεται, κοινωνικοποιείται -ή τουλάχιστον, προσπαθεί- και γενικά, διατηρεί χαμηλούς τόνους στη ζωή της. Ωστόσο, όλα αυτά ανατρέπονται όταν πρέπει να συμμετάσχει σε ένα επαγγελματικό πρότζεκτ με τίτλο Το αιώνιο καλοκαίρι. Η συνάντησή της και η συνεργασία της με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους από εκείνη, οι οποίοι διαθέτουν πλήρως απελευθερωμένες προσωπικότητες, μακριά από συμβάσεις και στερεότυπα κάθε είδους -κοινωνικά, εθνικά, φυλετικά, οικονομικά- την βοηθούν σταδιακά να στραφεί σε μια εσωτερική αναζήτηση, να εντοπίσει την υπερβολική παθητικότητά της και συμβατικότητά της, με απόρροια να αναζητήσει τον τρόπο της δικής της απελευθέρωσης. Σε αυτήν την προσπάθειά της, συνέβαλε αποφασιστικά και ο Στράβων Θεοφυλάκτου, ένας ώριμος άντρας που εμφανίζεται μυστηριωδώς στη ζωή της Σόνιας και ο ρόλος του -αν και φαίνεται αρχικά ασήμαντος- αποβαίνει καταλυτικός για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Ο συγγραφέας καταφέρει να συγχωνεύσει διάφορες ιστορικές περιόδους -από τη νεότερη Ελλάδα έως σήμερα- χωρίς όμως να έχει γράψει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Επιπλέον, είναι αξιοσημείωτο ότι ο συγγραφέας δεν ακολουθεί το μοτίβο λογοτεχνικής γραφής που αφορά στις χαμένες πατρίδες και τον αλυτρωτισμό και το υπερβολικό συναίσθημα που κατακλύζει αυτό το μοτίβο γραφής. Αυτή η επιλογή του αποτελεί μια πραγματική καινοτομία και ένα στοιχείο ρεαλισμού, καθώς προβάλλει -μέσα από το πρόσωπο μιας καλής φίλης της Σόνιας- τους τρόπους που θα μπορούσε η Σμύρνη και η κυρίως Ελλάδα -μάλλον, η Αθήνα- να αναπτύξουν ουσιαστικές σχέσεις πολιτισμικής ανταλλαγής και επικοινωνίας.

Ένα ακόμη βασικό γνώρισμα του βιβλίου είναι και τα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, αν και δεν είναι αμιγώς επιστημονική φαντασία, καθώς ο κορμός του θέματος είναι και βασίζεται στον ρεαλισμό. Τα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας ωστόσο, βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα. Άλλωστε, ο αφηγηματικός χρόνος -το αφηγηματικό παρόν- τοποθετείται χρονικά του 2024, οπότε οι αλλαγές στην καθημερινότητα δεν είναι πολλές. Η φαντασία -ίσως και κάποια στοιχεία μεταφυσικής- ανιχνεύονται στη δημιουργία της λογοτεχνικής προσωπικότητας της Σόνιας και πώς αυτή θα εξελιχθεί, καθώς αποτελεί μια μυστηριώδης διαδικασία που δίνει και το κίνητρο στον αναγνώστη για να συνεχίσει την ανάγνωση.

Ο αφηγητής μέσα από την τριτοπρόσωπη αφήγηση λειτουργεί ως εξωτερικός παρατηρητής και παρουσιάζει στον αναγνώστη τα πάντα για την προσωπικότητα, τον τρόπο σκέψης και τις βαθύτερες αναζητήσεις όλων των ηρώων. Έτσι, καταλήγει στο ότι στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχουν πολλές τάσεις και μόδες, ο συντηρητισμός, η -υπερβολική ή όχι- απελευθέρωση, αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτό που κυριαρχεί είναι αυτό που έχουμε ανάγκη όλοι οι άνθρωποι: την αγάπη.

Ζήστε κι εσείς το αιώνιο καλοκαίρι από τις εκδόσεις Βακχικόν! 

Διαβάστε την κριτική και στο: https://tvxs.gr/news/biblio/aionio-kalokairi-ena-polyepipedo-mythistorima