Χριστίνα Λελή, Μέσα στην Αλισάχνη: Συνέντευξη!

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε για πρώτη φορά; Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι ακριβώς το πότε, αλλά ήμουν αρκετά μικρή, στο δημοτικό. Ποια είναι συνήθως τα ερεθίσματα σας, οι πηγές έμπνευσής σας; Ο,τιδηποτε μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης, αλλά κυρίως τα συναισθήματα που βιώνω -είτε αρνητικά είτε θετικά- και ανεξάρτητα από το τι τα έχει πυροδοτήσει. Εννοώ ότι δεν είναι πάντα συναισθήματα από δικές μου, προσωπικές εμπειρίες. Η ποίηση και η μουσική συνδέονται. Για εσάς ποιον ρόλο έχει η μουσική στο να γράψετε ποίηση; Συνήθως, όταν συνδέω τη μουσική με την ποίηση, δεν προκύπτει ποίημα αλλά τραγούδι. Έχω έτοιμα πολλά τραγούδια με στίχους και μουσική δικά μου. Ένα από αυτά βρίσκεται και στην ποιητική συλλογή μου, Μέσα στην Αλισάχνη. Πρόκειται για την Μπαλάντα της Πεταλούδας, στην οποία εκτός από τους στίχους έχω γράψει και τη μουσική του ρεφραίν. Στα κουπλέ, η μουσική είναι του Βαγγέλη Ρεπούση. Πιστεύετε ότι ο συγγραφέας, είτε ποιητής όπως εσείς είτε πεζογράφος, πρέπει να έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο; Ή αρκεί η μόρφωση και η εξάσκηση; Πιστεύω ακράδαντα στον συνδυασμό και των δυο. Η ποίηση, όπως και κάθε άλλης μορφής έκφραση, πηγάζει πρώτα από μέσα μας, κάτι βαθιά στην ψυχή που αποζητά να βγει. Όμως, όπως κάθε δεξιότητα, η εξάσκηση και η μόρφωση είναι αυτά που την ακονίζουν. Ποια είναι η υπόθεση του ποιητικού έργου σας; Υπάρχει κάποιος κοινός άξονας στα ποιήματά σας; Στη συγκεκριμένη συλλογή, ο κύριος άξονας είναι ο Έρωτας. Το μοναδικό αυτό συναίσθημα που σε γκρεμίζει με την ίδια ευκολία που σε απογειώνει. Ωστόσο, κοινωνικά και ανθρώπινα θέματα έχουν σταθεί πολλές φορές αφορμή για ένα ποίημα. Όπως για παράδειγμα το προσφυγικό, το περιβάλλον, η γενική κατάσταση ανά τον κόσμο ή ακόμα και πιο συγκεκριμένα γεγονότα, όπως για παράδειγμα η περίπτωση πριν αρκετά χρόνια του απεργού πείνας, Θοδωρή Τενέζου. Τι σας οδήγησε να το γράψετε; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα! Απλά μου προέκυψε... Ποιες ηλικίες μπορούν να διαβάσουν το βιβλίο σας; Υποθέτω λόγω θεματολογίας όλοι όσοι είναι πάνω από 16 ετών. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο; Όταν το κύμα χτυπάει με δύναμη πάνω στα βράχια σηκώνεται ένα είδος αχνού, κάτι ανάμεσα σε ατμό και αλάτι. Αυτό λέγεται Αλισάχνη. Τόσο η λέξη όσο και η εικόνα μού φαίνονται άκρως ποιητικές, ερωτικές και μυστηριώδεις. Τι θέλετε να προσφέρετε στο αναγνωστικό κοινό σας; Θέλω να αγγίξω ένα κομμάτι της ψυχής όσων με διαβάσουν. Το πιο μαγικό στην ποίηση είναι ότι, αν 10 άνθρωποι διαβάσουν το ίδιο ποίημα, στην ουσία θα έχουν προκύψει 10 διαφορετικά ποιήματα. Ο καθένας θα πάρει, θα αντιληφθεί και θα νιώσει κάτι διαφορετικό, ανάλογα με τα βιώματα του αλλά και τη χρονική στιγμή. Έχετε κάποια επόμενα συγγραφικά σχέδια; Μπορείτε να μας τα αποκαλύψετε; Κάτι συγκεκριμένο, όχι. Έχω έτοιμη μια ακόμα ποιητική συλλογή, αυτή τη φορά προσανατολισμένη περισσότερο σε κοινωνικά ζητήματα. Έχω στα σκαριά 2 μυθιστορήματα κι έχω έτοιμη μια συλλογή διηγημάτων. Για την ώρα όμως, δεν έχω στο πλάνο να εκδοθεί κάτι από αυτά στο άμεσο μέλλον. Δεν υπάρχει άλλωστε βιασύνη. Τι σημαίνει για εσάς ποίηση; Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα αυτής της δραστηριότητας, της ποιητικής σύνθεσης; Όπως ανέφερα παραπάνω, θεωρώ την ποίηση κάτι το μαγικό τόσο για τον δημιουργό όσο και για τον αναγνώστη. Προϋποθέτει μια βαθιά βουτιά στα άδυτα της ψυχής και των δυο. Του πρώτου, για να εκφραστεί και του δεύτερου, για να αισθανθεί αυτό που διαβάζει. Θεωρείτε ποιο εύκολο ή δύσκολο να γράψεις κάποιος ποίηση από το να γράψει πεζογραφία; Κάθε είδος έχει τις δυσκολίες του. Από τη μια στην ποίηση καλείσαι να ταιριάξεις έτσι τις λέξεις ώστε κεκαλυμμένα να ξεγυμνώσεις το μέσα σου. Από την άλλη, στην πεζογραφία καλείσαι να φτιάξεις με τη φαντασία σου μια ιστορία τόσο δυνατή και να την αποδώσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να τραβήξει και να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Με ποιο μήνυμα ή μότο θα θέλατε να κλείσετε τη συνέντευξη σας; Τι σας εκφράζει περισσότερο; Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω καταρχάς για το βήμα που μου δώσατε και για την απολαυστική αυτή συνέντευξη. Κλείνοντας, θα πω ότι -όσο "κλισέ" κι αν ακούγεται- το φάρμακο για όλα είναι η αγάπη. Και δεν γιατρεύει μόνο αυτόν που την δέχεται, αλλά κυρίως αυτόν που τη δίνει. Αγαπήστε λοιπόν...άφοβα, ολόψυχα, παράφορα!